O klubie

Klub Sportów Wodnych
„HUTNIK” Pogoria

Dane klubu

KLUB SPORTÓW WODNYCH „HUTNIK” POGORIA
Organizacja Pożytku Publicznego
ZASŁUŻONY DLA ŻEGLARSKIEGO ŚLĄSKIEGO

ul. Żeglarska 10a
41-303 Dąbrowa Górnicza

+48 733 567 748
klub@kswhutnik.pl

NIP 629-20-81-326
REGON 273597874
KRS 0000063580

Nr konta bankowego:
PKO BP 55 1020 2498 0000 8102 0154 9930

Władze Klubu

ZARZĄD

Komandor Klubu – Adam Kozak
V-ce kom. ds. organizacyjnych – Maciej Krajewski
V-ce kom ds. technicznych – Dariusz Bałazy
V-ce kom. ds. szkolenia – Krzysztof Siuliński
Skarbnik – Marzena Bargieł
Sekretarz – Gabriela Maciejczyk

KOMISJA REWIZYJNA

Przewodnicząca – Dorota Grabowska
Członek – Kamil Jarczycz
Członek – Łukasz Pisarek

SĄD KOLEŻEŃSKI

Przewodniczący – Zbigniew Rosołowski
Członek – Radosław Gerhard
Członek – Ireneusz Kurowski

Przekaż
1,5% podatku

Kto może przekazać 1,5%?

  • Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych
  • Podatnicy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych
  • Podatnicy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą
    i korzystający z liniowej 19-procentowej stawki podatku

 

Jak tego dokonać?

W rocznym zeznaniu podatkowym w rubryce ,,Wniosek o przekazanie 1% podatku należnego na rzecz organizacji pożytku publicznego” (OPP) wpisujemy nasz nr KRS 0000063580

Nr konta bankowego:
PKO BP SA 82 1020 2498 0000 8202 0496 8451

Historia klubu

Klub powstał w 1959 roku. Od samego początku jego baza mieściła się nad jeziorem Pogoria I w Dąbrowie Górniczej, na terenie ośrodka wczasów niedzielnych ówczesnej Huty Bankowa. Miejsce to nie jest przypadkowe, ponieważ od samego początku patronem i – w dzisiejszym rozumieniu – sponsorem były Związki Zawodowe Hutników. Od 1969 roku patronat nad Klubem objęło Zjednoczenie Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach. Z tego względu zarówno nazwa „Hutnik”, jak i barwy hutnicze – pomarańczowy i czarny – stały się naszymi tradycyjnymi barwami, widniejącymi w godle i proporcu klubowym.

Klub przez cały okres, aż do końca lat osiemdziesiątych, odgrywał znaczącą rolę w krzewieniu sportów wodnych w regionie śląskim. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nasi zawodnicy w klasie Omega, a później Hornet oraz w klasie FINN, wielokrotnie zdobywali tytuły mistrzów Śląska. W klasie FINN, w latach sześćdziesiątych, nieżyjący już nasz kolega Andrzej Podolski został mistrzem Polski. Lata siedemdziesiąte były okresem największego rozkwitu Klubu – posiadaliśmy jedną z najlepszych baz sportów wodnych na Śląsku.

Działały wówczas sekcje: żeglarska, nart wodnych i motorowodna. Nadal odnosiliśmy sukcesy w żeglarstwie regatowym, dysponowaliśmy liczącą się w kraju kadrą w nartach wodnych i motorowodnych. Byliśmy także w gronie pierwszych w Polsce, którzy rozpoczęli uprawianie windsurfingu. Klub był organizatorem i gospodarzem regat żeglarskich o zasięgu regionalnym, a także zawodów motorowodnych i narciarskich o zasięgu ogólnokrajowym – również z udziałem zawodników zagranicznych.

W 1970 roku odbył się pierwszy klubowy rejs morski po Bałtyku na s/y Wielkopolska, co zapoczątkowało tradycję klubowych pływań morskich, zdobywania stażu i wyższych stopni żeglarskich. W 1971 roku na s/y Śmiały odbył się pierwszy klubowy rejs do portów Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii i Niemiec. W 1972 roku Klub stał się armatorem pełnomorskiego jachtu klasy ANTARES (powierzchnia ożaglowania 140 m²), noszącego nazwę Leonid Teliga, z portem macierzystym w Szczecinie.

Największym osiągnięciem w żeglarstwie morskim był udział naszych załóg na s/y Leonid Teliga pod dowództwem j.k.ż.w. Ryszarda Książyńskiego w 1976 roku – w regatach przez Atlantyk oraz w „Operacji Żagiel” w Nowym Jorku z okazji 200-lecia Stanów Zjednoczonych. Przebyto wówczas również trasę przez Wielkie Jeziora Amerykańskie i powrót przez Atlantyk.

Kapitan Ryszard Książyński jest obecnie członkiem honorowym naszego Klubu. Do końca lat osiemdziesiątych na s/y Leonid Teliga większość członków Klubu odwiedziła porty europejskie – od Bałtyku po Morze Śródziemne.

Początek lat dziewięćdziesiątych był przełomem w historii Klubu. Przemiany polityczne i gospodarcze w kraju wymusiły podobne zmiany w strukturze i funkcjonowaniu Klubu. Zakończyło się wsparcie ekonomiczne ze strony zjednoczenia – od tego momentu wszystkie środki należało generować z własnej działalności. Praktycznie jedynymi źródłami finansowania pozostały składki członkowskie oraz nieliczne darowizny od osób fizycznych i prawnych.

Właścicielowi terenu i ośrodka należało płacić za korzystanie z infrastruktury, a Klub musiał samodzielnie utrzymać swój majątek – w tym s/y Leonid Teliga, który po dwudziestu latach eksploatacji wymagał znacznych nakładów na remont. Wysiłki ówczesnego Zarządu, zmierzające do pozyskania silnych ekonomicznie sponsorów i sojuszników, zakończyły się niepowodzeniem. Jedynym sposobem na przetrwanie Klubu było obniżenie kosztów działalności oraz ograniczenie finansowania majątku.